تحلیل پیامدی جنبش های مردمی منطقه خاورمیانه از منظر گسترش شکاف مذهبی شیعه و سنی

جنبش های منطقه اسلامی، تحت عنوان بهار عربی، یکی از چالشی ترین موضوعات روز جامعه جهانی است. این جنبش ها که از دسامبر 2010 در تونس آغاز گشتند، کشورهای مختلفی را دستخوش تحولات جدی قرار دادند. ابعاد مختلف خیزش های مردمی در خاورمیانه و شمال آفریقا، پیچیدگی و گستردگی زیادی دارند. یکی از این ابعاد، تاثیری است که این جنبش ها بر شکاف فرقه ای بین شیعه و سنی در بین کل مسلمانان، خصوصا مسلمانان منطقه خاورمیانه داشته اند. مقاله پیش رو تلاش کرده تا با استفاده از سطوح سه گانه منزا و بروکز برای تحلیل شکاف های اجتماعی-سیاسی، پیامدهای انقلاب های منطقه را بر شکاف مذهبی در جهان اسلام بررسی کند. بنظر می رسد شکاف سیاسی بین شیعه و سنی و اختلافات آنها، در مقطع کنونی، تعمیق و گسترش یافته است، و این گسترش هم برخاسته از روند خود انقلاب ها و جنبش هاست و هم ناشی از دخالت ها و تفرقه افکنی-های خارجی. ما در اینجا بر فرایندی تمرکز می کنیم که منجر به شکل گیری ستیز و هویت یابی گروهی در طرفین این شکاف شده و در نهایت به ستیزهای کلان سیاسی منتهی شده است. لازم به ذکر است که این پژوهش به شیوه توصیفی-تحلیلی نگاشته شده است و داده ها با استفاده از روش کتابخانه ای-اسنادی گردآوری شده اند.